Test Yuki na Wojownika!

Yuki

Cicha i spokojna wioska...
Wszystko wydaje się tutaj..
Takie martwe? Całkiem inne miejsce.
Nie podobne do żadnego w krainie!
Malutki strumyczek przepływa cichutko,
przez środek starej wioski

________
Yuki przyszła tutaj swoim szybkim krokiem, uśmiechając się nieco.
Gdy dotarła na miejsce popatrzyła w niebo i usiadła, czekając na egzaminatora. Delikatnie opadł jej ogon na ziemię.

Elza

Elza była tego dnia spokojna, opanowana. Jednak źle się czuła na nie swoim terenie. Przekradała się w całkowitym mroku między drzewami, całkowicie bezszelestnie. Brązowe ślepia świeciły się mocno, jednak ta szła pod osłoną gałęzi. Okrążała Yuki niespiesznie, lustrując ją dziwnym wzrokiem...

/Brak weny/

Yuki

Yuki ślepia zrobiły się błyszczące i inne niż zwykle.
Witam, zapewne jesteś moją egzaminatorką-powiedziała spokojnie, a na jej pysku można było zauważyć przebłysk uśmieszku. Yuki niezauważalnie wbiła pazury tylnych łap w ziemię. Wyczuła coś w powietrzu.. Coś innego. I miała racje to był po prostu zapach samicy z innej strofy, ale Yuk to wcale nie przeszkadzało.

Elza

Elza nie odpowiadała. Dalej przesuwała się naokoło samicy, jakby zignorowała jej słowa. Powoli w mroku przybliżała się, skryta konarami i gałęziami drzew. Nagle, gdy była blisko skoczyła na Yuki. Była niezadowolona ze zdającej. Przycisnęła ją całym ciałem do ziemi wbijając delikatnie pazury w jej kark - przecież to tylko test. Dzięki skrzydłom mogła utrzymać równowagę nawet, jeśli Yuki by się trzęsła. Ale... czy to możliwe, trzymała tak, że samica nie mogła się ruszyć. Zmarszczyła delikatnie nos, wiedząc, że pierwszy krok niezaliczony. Westchnęła głośno, nie zwalniając uchwytu. A była wymagająca.

Yuki

Yuki machnęła uchem.
Ot co to to nie-pomyślała uśmiechając się szyderczo w duszy.
Była tego uczona.. Zna tę sztuczkę.
Nie chciała robić jej krzywdy, ale to jest test.
Pamiętaj! Czułe punkty! Ostatni brzuch-przemykało jej przez myśli.
Jej długi ogon niczym żmija prześlizgnął się tuż obok Yuk i samicy.
A następnie pociągnął Elzy prawą przednią łapę, i wtedy Yukowata miała luz, przynajmniej na jedną łapę którą wyciągnęła niczym szpada do góry.
Następnie poderwała pysk do góry i ugryzła ją jak najbliżej szyi. Następnie w łapę którą ją jeszcze trzymała, i pociągnęła tylne łapy do siebie, przewalając się na bok i i stojąc nieco dalej samicy.

//Ogon miałam wolny ???No nie?//

Elza

Elza zmarszczyła nos z niezadowoleniem, odrzucona od Yuki. Prychnęła groźnie i podeszła do samicy. Nigdy nie lubiła sfory Księżyca, lecz testy pewnie miały być wyjątkami. Bogu dziękować można, że El nie jest dziś w bojowym nastroju. Podeszła pewnie do Yu.
- Popełniłaś błąd, wielki błąd. Byłaś spokojna, z myślą, że i bezpieczna. Nie zawsze wroga da się odciągnąć od siebie. Byłoby to niemożliwe, gdyby Twoim przeciwnikiem był dorosły samiec. - Skarciła zdającą nie tylko słowami, ale i wzrokiem. - Powiedz mi, dlaczego ta posada?

Yuki

Szkolono mnie do niej od młodego. Zawsze mi wmawiano że muszę bronić swoich i Wojownik to coś w sam raz dal mnie.-Powiedziała i zmierzyła samicę dziwnym spojrzeniem.
Wiem również jakie są obowiązki wojownika. Musi on być skupiony, pewny swego ciała. Musi umieć nas nim zapanować, wiedzieć kiedy jest umiar w walce.
Atrybutami wojownika są :
~~Siła
~~Zręczność
~~Spryt
~~Pomysłowość
~~Duch walki
Jest ich jeszcze trochę, ale postarałam się wymienić najważniejsze z nich.-dodała.
A wracając do tego dlaczego ta posada. Wojownik broni swoich, może zginąć nawet dla swej strofy. Ma on również swój honor. Ta posada jest mi dobrze znana. Kiedyś uczyłam młode gepardy.
A ten ruch był przepracowany, na basiora stosuje się inną technikę niż na waderę, a zwłaszcza na doświadczonego.-powiedziała bez uczuć.

Elza

Elza, marszcząc dalej nos, wwiercała swe ślepia w ciało Yuki. Była niezadowolona.
- Nie sądzisz, że jest więcej przydatnych atrybutów? Tych ważnych? Takich jak Szybka zmiana decyzji, orientacja w terenie? Tu nie o atrybuty, pytania Ci się poplątały, a zadałam tylko jedno. Nie pytałam się o to, jakie cechy, bo pewnie o cechy Ci chodziło, posiada wojownik. Nie pytałam się o to, co musi czynić, na czym polega ta profesja. Twoja wypowiedź była zdecydowanie za krótka, nie wyczerpująca. Była trochę chaotyczna. Nie popełniaj znów tego samego błędu, staraj się mówić na temat, zaś ja sama mam przygotowany zapas pytań. - Upomniała ją, podkreślając mocno słowa "Za krótka". Dwa punkty nie zaliczone. Jak tak dalej pójdzie, samica nie zda. Elza dobrze znała się na testach. Wymagała dużo na nich. Westchnęła głośno.
- No więc... Co cechuje prawdziwego wojownika, a jakie z tych cech ty posiadasz? - Zapytała wiedząc, że nikt nie jest doskonały.
Była cierpliwa co do Yuki. Nie przedstawiała się jednak, nie miała ochoty. Nigdy nie przyszło jej na myśl zawrzeć sojusz z Księżycem. W końcu to dwa przeciwne żywioły. Ale skoro Przywódcy tejże Sfory się gdzieś zapodziali, El musi działać.

Yuki

Yuki walnęła z całej siły ogonem w ziemię.
Siła, wytrzymałością, mądrością. Mogę jeszcze wymieniać, czy tyle wystarczy-powiedziała i popatrzyła na Elzę.
Ja jakie posiadam? Zręczność, pomysłowość i siłę.-dodała i ziewnęła cicho. Nie wiedziała czemu,ale była taka pora że by zapolowała na coś, coś większego. Może zebra??

Elza

W tej krainie nie ba zebr i zwierząt egzotycznych oraz dzikich. To zupełnie inna kraina.

Elza znów po raz kolejny zmarszczyła nos, pełna niezadowolonenia ale i oburzenia.
- Kochana, a co z innymi cechami? Tylko takie posiadasz? - Mruknęła delikatnie oburzona.
Ponad wszystko wielbiła wojowników. Kichnęła, ponieważ do jej nosa wałtownie napłynęła świeża, deszczowa bryza.
- Co byś zrobiła na wojnie? Jakie Twe zadanie? Opisz, co być robiła. - powiedziała z naciskiem.

Yuki

Skiza..

Yuki wbiła pazury tylnych łap w ziemię. Tak by nie zauważono tego.
Słuchałabym rozkazów wydawanych przez Dowódce wojowników.
A jeśli nie ten sposób i inne, to prowadziłabym najazd z zaskoczenia. Nigdy nie naciera się od tak. Wymyśliłabym jakąś mądrą strategię.-powiedziała.
A jeśli by się zaczęło już piekło, to walczyła bym za wszystko. Dla innych dobra. Zginęłabym na wojnie, ale z honorem i zadowoleniem-dodała.

Elza

Elżbieta westchnęła głośno. Coś ją ukuło w serce... nie, to ono coś jej podpowiedziało.
- Ty nie jesteś od wymyślania strategi. Ty jesteś od walczenia. Nie możesz prowadzić najazdó, to czyni dowódca. Przed rozpętaniem się piekła i tak trzeba zaciekle walczyć. - Mruknęła niezadowolona. - Niestety, na dziś Tobie nie mogę zaliczyć tego testu. Spotkamy się tu za dwa tygodnie.
Gdy zakończyła tą wypowiedź, jeszcze raz zlustrowała wzrokiem samicę i poszła w swoją stronę, pozostawiając ją samą.

z.t.

Yuki

Yuk walnęła z całej siły ogonem w ziemię.
Sfora księżyca to lenie-pomyślała i zaśmiała się i odwróciła skocznie. Delikatnie stąpając łapami poszła w swój kierunek. Miała kilka spraw do załatwienia. Śmiertelnych spraw.. Musiała się napić krwi jakiegoś zwierzęcia. Może i geparda? Zobaczy się-pomyślała i nagle zniknęła. Zostało po niej tylko wielkie wgniecenie ogona i odbicie jej potężnych łap.
zt