Jaskinia w górach

Kamilok

Wystraszony Chasse wyrwał się z uścisku Zastępcy Przywódcy. Wiedział, że został wygnany, lecz nie wiedział, co w niego wstąpiło. Podkulił ogon i zaczął powoli się oddalać. W końcu zniknął, już go nie było widać. Ostał się po nim tylko zapach.

z.t. Brak weny.

Imala

Nozdrza gapardzicy powiększyły się nieznacznie, gdy próbowała złapać zapach Chasse'a. Kiedy uciekł, podniosła łeb do góry uważnie wpatrując się w Josei.
- Ten głupkowaty gepard już tu nie wróci. - oznajmiła, widząc to po jego chodzie. Usiadła.

Feliks

W tym miejscu zjawił się nowy obywatel krainy - czarnowłosy, wysoki chłopak o imieniu Feliks. Z uśmiechem maszerował przed siebie, niańka dla zwierząt. W końcu usiadł i przypatrywał się gepardom. Kochał je od zawsze. Brutus wiernie trzymał się swego pana i obserwował co się dzieje. Był wychowany wśród gepardów i innych zwierząt, więc się ich nie bał. Końcówka jego ogona wciąż się poruszała. Feliks jednak wciąż siedział i patrzył się przed siebie. Jego uwagę przykuła gepardzica, która zaatakowała innego geparda, ten zaś gepard uciekł. Uśmiech na jego twarzy stał się trochę bardziej szeroki.

Kamilok

Nagle zjawił się tu ów gepard, który dopiero wyszedł. Gardził sobą za to, co zrobił.
- Ja... przepraszam, nie wiem, co we mnie wstąpiło. Ja nie... nie chciałem... - wyjąkał, ton jego głosu był pełen przyjęcia i pokory - Coś we mnie wstąpiło, to nie byłem ja.
Słowa te wypowiedział szczerze, pochodziły one prosto z jego serca. Zależało mu na powrocie do sfory. Westchnął głośno. Naprawdę żałował swych czynów i słów.